Όλα όσα θέλεις να ξέρεις για τη συγκοίμηση!

Και μόνο η αναφορά της λέξης «συγκοίμηση» σε μια παιδική χαρά ή σε μία συγκέντρωση γονέων είναι ικανή να δημιουργήσει πόλωση.

«Δεν είναι σωστό να κοιμάστε ακόμα μαζί!» ή «Τα δικά μου από 40 ημερών κοιμούνται μόνα τους!» ή «Κάθε βράδυ έρχεται στο κρεβάτι μας!» ή «Ο σύζυγος κοιμάται με τη μεγάλη και εγώ με το μικρό..» ή «Ευτυχώς κοιμόμαστε όλοι μαζί και κοιμόμαστε τέλεια!».

Μήπως τις έχεις και εσύ ακούσει αυτές τις φράσεις? Τελικά τι συμβαίνει αλήθεια εκεί έξω όσον αφορά τη συγκοίμηση? Και κυρίως ποιο είναι το σωστότερο για το παιδί μας? Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να πούμε όσα περισσότερα γίνεται (σε προειδοποιώ όμως το θέμα είναι τεράστιο και απλά θα…ξύσουμε λιγάκι την επιφάνεια!)

Πως βοηθά η συγκοίμηση την ανάπτυξη του βρέφους (και τι πρέπει να προσέξεις!)

Η συγκοίμηση είναι διαδεδομένη σε πολλές κοινωνίες και θα ήταν ψέματα αν υποστηρίζαμε το αντίθετο. Στην Αγγλία, σχεδόν τα μισά από όλα τα νεογνά μοιράζονται το κρεβάτι κάποια στιγμή με τους γονείς τους, ενώ το 1/5 των βρεφών κάνουν μερική συγκοίμηση (από τη μέση της νύχτας και μετά) σε τακτική βάση κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Παρόμοια ή υψηλότερα ποσοστά συγκοίμησης στο ίδιο κρεβάτι στους 3 μήνες έχουν πρόσφατα αναφερθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως στην Ιρλανδία (21%), στη Γερμανία (23%), στην Ιταλία (24%), στη Σκωτία (25%), στην Αυστρία (30%), στη Δανία (39%) και στη Σουηδία (65%) (στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε στατιστικά στοιχεία). Ακόμη όμως και σε χώρες όπου η συγκοίμηση θεωρείται ασυνήθιστη, όπως στην Ολλανδία, στη Νορβηγία και στις ΗΠΑ, την τελευταία δεκαετία έχει παρατηρηθεί μία μεγάλη αύξησή της (από τη στιγμή που αναλόγως έχουν αυξηθεί τα ποσοστά θηλασμού χάρις στις προηγούμενες επιτυχημένες καμπάνιες υπέρ του θηλασμού).

Θα με ρωτήσεις… εντάξει στους 3 μήνες.. τί γίνεται με τη συγκοίμηση σε μεγαλύτερη ηλικία?

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι ΔΕΝ αφορά μόνο τη βρεφική ηλικία αλλά πολλές φορές εμφανίζεται αλλά και αυξάνεται στην νηπιακή ηλικία! Μία μελέτη έδειξε ότι από το 56% των παιδιών που κοιμόταν περιστασιακά με τη μαμά τους στο ίδιο κρεβάτι από τη γέννηση έως την ηλικία των 6 ετών, το 65% αυτών των περιστατικών συνέβαινε στην αρχή της ζωής τους ενώ το 22% ξεκίνησε αργότερα σε κάποια φάση ενώ σε ένα ποσοστό 13% συνέβαινε συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια. Η συγκοίμηση, λοιπόν, ξεκινά από τη βρεφική ηλικία και συχνά συνεχίζεται μέχρι την παιδική ηλικία.

Εξελικτικά μιλώντας, το ανθρώπινο βρέφος είναι το πιο νευρολογικά ανώριμο πρωτεύον κατά τη γέννηση και αναπτύσσεται πιο αργά, επομένως η έντονη και παρατεταμένη επαφή μητέρας-βρέφους λειτουργεί ως προστατευτικός μηχανισμός έναντι των φυσιολογικών δυσκολιών αλλά και των περιβαλλοντικών επιθέσεων. Η συνεχής στενή επαφή μεταξύ βρεφών και φροντιστών περιλαμβάνει πολλά οφέλη όπως: βελτιωμένη καρδιοαναπνευστική σταθερότητα και οξυγόνωση, λιγότερα επεισόδια κλάματος, καλύτερη θερμορύθμιση, αυξημένο επιπολασμό και διάρκεια

του θηλασμού και ενισχυμένη παραγωγή γάλακτος. Ακόμη, όπως εμείς έχουμε ξαναπεί, οι μηχανισμοί του κεντρικού νευρικού συστήματος που ελέγχουν τον ύπνο και την εγρήγορση ωριμάζουν σταδιακά από τη βρεφική ηλικία έως την πρώιμη παιδική ηλικία. Σε μία μελέτη παρατηρήθηκε ότι η αυξημένη επαφή ενός βρέφους με τη μητέρα του μέσω της συγκοίμησης οδήγησε σε πιο ώριμους ρυθμούς κύκλου ύπνου- αφύπνισης σε σχέση με τα βρέφη που σταματήσανε νωρίς τη συγκοίμηση. Δεν είναι τυχαίο που οι συστάσεις από πολλούς οργανισμούς είναι να γίνεται συγκοίμηση στο ίδιο δωμάτιο έως τουλάχιστον 6 μήνες και ιδεατά έως 1 έτος!

Ωστόσο, το γονεικό κρεβάτι δεν έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την ασφάλεια του βρέφους και η συγκοίμηση έχει εμπλακεί σε σπάνιους αλλά θανατηφόρους τυχαίους θανάτους βρεφών. Πριν λίγα χρόνια, επιδημιολογικές μελέτες για το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) έδειξαν μια αναλογική αύξηση αυτών των θανάτων στο περιβάλλον της συγκοίμησης στο ίδιο κρεβάτι, γεγονός που οδήγησε ορισμένες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, να προτείνουν την παύση της, σύσταση που οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη πόλωση σχετικά με τη συγκοίμηση (πλέον είναι οκ η συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι αλλά ακολουθώντας τις οδηγίες ασφαλείας).

Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι υπάρχουν και άλλοι πολιτισμοί όπου αν και το μοίρασμα κρεβατιού είναι επίσης κοινή πρακτική, τα ποσοστά SIDS είναι αρκετά χαμηλά, συμπεριλαμβανομένων της Ιαπωνίας, του Χονγκ Κονγκ, των κοινοτήτων του Μπαγκλαντές και της Ασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και των κοινοτήτων των νησιών του Ειρηνικού στη Νέα Ζηλανδία. Δεν είναι μόνο η κοινή χρήση κρεβατιού που διακρίνει αυτές τις κουλτούρες, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως τα χαμηλά ποσοστά μητέρων- καπνιστριών αλλά και το ίδιο το κρεβάτι: το ιαπωνικό futon για παράδειγμα είναι ένα σταθερό λεπτό στρώμα που τοποθετείται στο πάτωμα- πολύ διαφορετικό από τα υπερυψωμένα συχνά πιο μαλακά στρώματα που χρησιμοποιούνται στις δυτικές κοινωνίες. Πέρα από τη σύνδεση της συγκοίμησης στο ίδιο κρεβάτι με τον αυξημένο κίνδυνο ασφυξίας ή άλλων ατυχημάτων άλλες μελέτης υποδεικνύουν ότι η συγκοίμηση παρεμβαίνει στην ανάπτυξη ανεξάρτητων συνηθειών ύπνου του παιδιού γεγονός που λαμβάνεται επίσης υπόψη.

Ποια είναι ιδανική ηλικία για να προχωρήσω σε μετάβαση στο παιδικό κρεβάτι (ή στο παιδικό δωμάτιο)?

Εκ των πραγμάτων, κάποια στιγμή η συγκοίμηση τελειώνει. Πότε? Ορισμένες οικογένειες επιλέγουν να σταματήσουν τη συγκοίμηση κατά τη διάρκεια της βρεφικής ή νηπιακής ηλικίας, ενώ άλλες συνεχίζουν να κοιμούνται μαζί στην προσχολική ηλικία ή ακόμα και αρκετά αργότερα. Στη δύση, πάντως, το 85% των οικογενειών σταματούν τη συγκοίμηση έως τα 3 έτη.

Δεν υπάρχει μια καθολικά συμφωνημένη «καλύτερη» ηλικία για τον τερματισμό της συγκοίμησης (εξαρτάται από τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τόσο του παιδιού όσο και των γονέων) αλλά σήμερα θα δούμε πολλές «ιδανικές περιόδους» στις οποίες μπορείτε να προχωρήσετε στη μετάβαση στο παιδικό κρεβάτι. Παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την απόφαση να τερματιστεί η συγκοίμηση περιλαμβάνουν πολιτιστικά κριτήρια, ταύτιση ή όχι στις απόψεις των γονέων, η επιστροφή στην εργασία (πολλές μαμάδες έχουν την ανάγκη να «αναπληρώσουν» χρόνο με το βρέφος τους τη νύχτα), η ποιότητα ύπνου της οικογένειας και άλλα πρακτικά ζητήματα (πχ. έλλειψη χώρου). Είναι σημαντικό η οικογένεια να λάβει τεκμηριωμένες αποφάσεις με βάση τις δική της ανάγκες!

Αν είστε έτοιμοι να προχωρήσετε σε μετάβαση στο παιδικό δωμάτιο επιλέξτε την ΙΔΑΝΙΚΗ στιγμή. Ποια είναι αυτή:

• Όταν το μωρό σας έχει λιγότερες από 2 αφυπνίσεις τη νύχτα
• Όταν το μωρό σας ΔΕΝ έχει άγχος αποχωρισμού (ιδανικά όχι μεταξύ 7-10 μηνών και 14-17 μηνών περίπου ή όταν νιώθετε ότι βιώνει έντονο άγχος αποχωρισμού).
• Όταν διανύεται μια ήρεμη περίοδο και δεν είστε μπροστά σε μια μεγάλη αλλαγή (πχ. ξεκινάτε παιδικό σταθμό ή επιστρέφετε στη δουλεια..)
• Αν είστε έγκυος στο επόμενο μωράκι σας φροντίστε να ολοκληρώσετε τη μετάβαση στο παιδικό δωμάτιο του μεγαλύτερου παιδιού ΠΡΙΝ τον 6^ο μήνα της εγκυμοσύνης.
• Αν έχετε μεγαλύτερο παιδάκι και σκοπεύετε να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο συζητήστε το με το μεγαλύτερο παιδάκι σας!

Σε κάθε περίπτωση, η μετάβαση του παιδιού στο δικό του χώρο ύπνου πρέπει να γίνει με σταδιακό και υποστηρικτικό τρόπο και απολύτως εξατομικευμένα!

Εάν είστε έτοιμοι γι’ αυτό το βήμα και το παιδάκι σας είναι άνω των 2 ετών τότε επέλεξε το Toddler Πρόγραμμα Θετικής Εκπαίδευσης Ύπνου!

Αν το μωρό σας είναι μικρότερο από 2 ετών τότε το πολυβραβευμένο Πρόγραμμα Θετικής Εκπαίδευσης Ύπνου είναι εδώ για σένα!

Έχεις απορίες? Θα χαρούμε να σε βοηθήσουμε!

Κάλεσε μας στο 2102921981 ή στείλε μας στο info@paidikaianaptixi.gr.